Πόση όμως «δόση» δουλειάς είναι αρκετή από άποψη ψυχικής υγείας; Μόνο μια μέρα την εβδομάδα (οκτώ ώρες), είναι η απρόσμενη απάντηση μιας νέας βρετανικής επιστημονικής μελέτης, της πρώτης του είδους της.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Μπρένταν Μπέρτσελ του Πανεπιστημίου της Κέιμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής επιστήμης και ιατρικής «Social Science and Medicine», μελέτησαν 71.100 άτομα 16 έως 64 ετών και πώς οι αλλαγές στις ώρες εργασίας τους κατά την περίοδο 2009-2018 σχετίζονταν με την ψυχική υγεία τους (άγχος, κατάθλιψη, αϋπνία κ.α.) και το βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή τους.

Συνεπώς, σύμφωνα με τους ερευνητές, για να απολαύσει κανείς τα ψυχικά οφέλη της (αμειβόμενης) δουλειάς, δεν χρειάζεται να εργάζεται πάνω από ένα οκτάωρο την εβδομάδα. Φυσικά, είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα πώς θα τα βγάζει πέρα από οικονομικής πλευράς…

«Έχουμε οδηγίες σωστής δοσολογίας για τα πάντα, από τις βιταμίνες C έως τις ώρες ύπνου, προκειμένου να νιώσουμε καλύτερα, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που θέσαμε το ίδιο ερώτημα όσον αφορά την εργασία με αμοιβή», δήλωσε ο Μπέρτσελ. «Γνωρίζουμε ότι η ανεργία είναι συχνά επιβλαβής για την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Τώρα πια έχουμε μια ιδέα για το πόση πληρωμένη εργασία απαιτείται, προκειμένου να πάρουμε τα ψυχοκοινωνικά οφέλη της απασχόλησης – και βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται καθόλου πολλή δουλειά».

Οι Βρετανοί ερευνητές δεν διστάζουν να προβλέψουν ότι μελλοντικά θα υπάρξουν ακόμη και…πενθήμερα «σαββατοκύριακα», ότι μερικοί άνθρωποι θα δουλεύουν πενθήμερο αλλά μόνο μια-δύο ώρες τη μέρα, ενώ οι ετήσιες διακοπές από μερικές εβδομάδες μπορεί να φθάσουν τους μερικούς μήνες ή, εναλλακτικά, να κάνει κανείς διακοπές δύο μηνών για κάθε ένα μήνα που δουλεύει. Οραματίζονται επίσης μια καλύτερη εξισορρόπηση ανάμεσα στις απαιτήσεις της δουλειάς και της προσωπικής ζωής, αυξημένη παραγωγικότητα των εργαζομένων, μείωση των εκπομπών «αερίων του θερμοκηπίου» λόγω μεγάλης περικοπής των μετακινήσεων από και προς την εργασία κ.α.

Όπως επισημαίνουν, «το παραδοσιακό μοντέλο, όπου ο καθένας δουλεύει περίπου 40 ώρες την εβδομάδα, ποτέ δεν βασίσθηκε στο πόση δουλειά είναι καλή για τους ανθρώπους». Από την άλλη, επισημαίνουν ότι οι θέσεις εργασίας πρέπει να είναι ποιοτικές, δηλαδή οι εργαζόμενοι να γίνονται αντικείμενο σεβασμού και να μη νιώθουν συνεχή εργασιακή ανασφάλεια. Τονίζουν ακόμη ότι η δραστική μείωση των ωρών εργασίας πρέπει να αφορά τους πάντες, αλλιώς θα ενταθούν οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες.

Ο Μπέρτσελ εκτίμησε ότι «αν η Βρετανία μετέτρεπε τα κέρδη της ετήσιας παραγωγικότητας σε μειωμένες ώρες εργασίας παρά σε αυξήσεις αποδοχών, η εβδομάδα εργασίας θα μπορούσε να περιορισθεί σε τετραήμερο μέσα σε μια δεκαετία».